‘Je laat alles staan en bewaar je alleen je paarse borden?,’ zei Eduardo.Het was voor de zomer. Iedereen van ons zou voor een maand of meer weg gaan uit Amsterdam. Met vakantie. Ik was die enige die had gedurfd haar huis te verhuren. Bij mijn vrienden was dat ondenkbaar. Dat je je huis aan een onbekende een maand lang huurde met alles wat erin zat.
‘En als ze jouw cd’s of boeken pakt?, vroeg Ana.
‘Ze komt uit Amerika,’ zei Felipe, ‘daar doen ze dat niet’.
Ik had een kartonnen doos geregeld voor breekbare spoelen. Daar zou ik mijn vier paarse borden in doen. De paarse borden waarop de roze zalm zo goed paste als ik vrienden uitnodigde te eten. Als die kapot zouden gaan, zou ik zeker nooit zulke paarse borden kunnen vinden. En de huurder zou ze die ook niet kunnen vervangen. Al de rest was vervangbaar, maar dat niet. (...)
