(Volledige versie gepubliceerd
in kunsttijdschrijft Mr. Motley)
(...) Het hek naast het museum leidt naar een tuintje. Ik weet het niet of het open is voor publiek, maar ik loop verder. Het geluid van hakken brengt me tot naar de achterkant. Daar zitten een dozijn mannen op stoelen die ooit uit een auto zijn gerukt. Met een hand snijden ze hout en met de andere maken ze de resten schoon. Naast hun een hele bevolking houtwerken in verschillende lengtes en volume´s, maar steeds die vertekende lichamen. Bij de uitgang van het tuintje springen felle kleuren uit een boom. Gebruikte waterflessen hangen van de takken. Als ik dichterbij kom om het hergebruikte materiaal van dit kunstwerk te bekijken, loopt David Mbonzo naar mij toe. Hij is de maker van dit werk Selva Urbana of Stedelijke Oerwoud. David behoort tot de Mozambikaanse Beweging van Contemporaine Kunst (MUVART), gesticht in 2002. Hij is niet verbaasd als ik zeg dat ik, in mijn onwetendheid, niets van contemporaine kunst in Mozambique wist. `Meestal wordt er een exotisch denkbeeld van de Afrikaanse kunstenaar geëxporteerd,’ legt hij mij uit, ´eigenlijk willen we daarmee breken en een bewustwording voor de hedendaagse kunst aanmoedigen.’ Volgens David is de Afrikaanse kunstenaar enigszins veroordeeld tot bepaalde thema’s en technieken. MUVART wil juist nieuwe vormen van kunstexpressie legitimeren.
Als ik bij de Núcleo de Arte aankom, begrijp ik beter wat David bedoelt.
